Jo ta Kee TALDEA

Irakasle eta ikasleen arteko harremanak "Experimento de Robert Rosenthal" testua irakurri eta gero, esan dezaketet berarekin bat natorrela. Pentsatzen dut,pertsona guztiek aurre iritsiak ditugula inguratzen gaituen gizarteri buruz. Hor nola ez, baita ere sartzen dira iraskaleak. Irakasle batek kurtso berri bat hasten denean, aurre iritsi asko izaten ditu bere ikasleak ezagutzean. Bere buruari galdetzen hasten da nolakoak izango diren,zein izango da klaseko liderra arduratzuena...etab Nire ustez,irakasleek ez dira konturatzen hau egiten ari direla. Hau da, modu inkontziente batean egiten dute. Esperimentuan irakurri dezakegun bezala ,irakasle batek ikasle bati begi honez hartzen badio, gehiago galdetuko dio,kezkatuko da bere jarrerataz,laguntza gehiago eskeiniko dio... eta  nola ez, ikasle honek emaitza onak aterako ditu. Bizitzan zehar ematen diren gertaerak dira. Hain zuzen ere, nori ez zaio gertatu, adibidez ingeleseko irakasle batek ingelesean bikain...

Hasteko, gaur egungo irakasle batzuek bere atentzioa itxaropen handiak dituzten ikasleetan jartzen dute, horiek gehiago animatu, lagundu eta estimatuz. Noizbaiten, klasean bizi izan dugu irakasleek gu baino urrunago iritsiko ziren ikasleei desberdin tratatzea, gainontzekoei tratatzen ziguten ez bezala. Nahiz eta hori irakasle batzuek inkontzieteki egin, garrantzitsua da jakitea horrek besteen autoestimua eta interesa gutxitzen duela, eta hori pigmalionen efektu negatiboa da. Beste aldetik, artikulua irakurri ondoren, ohartu naiz aurpegi-adierazpena eta jarrera aldaketak uste nuena baino garrantzitsuagoak direla. Izan ere, Hans zaldia Von Osten ikusten ez bazuen, gaizki egiten zituen problemak. Aitzitik, berarekin zegoenean, horren urduritasuna nabaritzen zuen ematen zuen kolpe bakoitzean eta erantzun zuzenera heltzean, tentsioa desagertzen zela nabaritu eta ondo egiten zituen. Beraz, nire ustez, irakasleek Von Ostenek zaldiarekin egin zuen bezala jokatu beharko zuten gehiago kosta...

                          Pigmalion efektuaren hausnarketa Nire ustez, testuak diona egia da. Testuan ageri den adibidea kontuan hartuz eta aztertuz, pertsona azkar bati, azkarra edo talentu aparteko izateagatik beste guztietatik banatzen dute. Honi languntza, erreztasunak, ordu gehiago... eskeintzen zaizkio azkarra izateagatik eta etorkizunean lorpen garrantzitsuak eta onak lortu ditzakeelako. Nire iritziz, beste ikasle guztiei, hau da, koefiziente normala daukaten ikasleei laguntza, erreztasun... eskeiniz gero leku berdinera iritzi daitezke. Agian, ikasleak esfortsu gehiago egin behar dute gauzak ulertzeko eta egiteko baina lagunduz gero guztiok dena lortu dezakegu.

    Pigmalion efektuaren hausnarketa Lehenik eta behin ados nago testuak esaten dituenarekin. Testuan zehar agertzen diren adibideak kontuan hartuz, azkarra den persona,nota onak ateratzen dituena, etxerako lanak egunero egiten dituena...Besteak baino nabarmen handiagoa izango du eta gurasoak,irakasleak…nahi duena lortzeko laguntzen ahaleginduko dira hori lortzeko gaitasun handia duelako. Beste alde batetik, hain nota onak ateratzen ez dituztenak daude eta horiek nota oso onak ateratzen dituzten itxaropen bera izan dezakete. Beraz, horrengatik ikasle horiei ere lagundu, animatu eta heiengan konfiantza duzula erakutsi behar zaie haien helburuak lortzeko. Bukatzeko, nire iritziz konfiantza honetako gauzetarako beharrezkoa da, horren eraginez gauza zailak lortzeko gai garela pentsatuko dugulako eta nahiz eta batzutan gauzak ez atera hain ondo indarra izango dugu hurrengoan hobeto egiteko.